Określony pierwszym wieżowcem świata.
Flatiron wybudowany jest na planie trójkątnej parceli, ma 21 pięter.
Fasada budynku wykonana jest z kamieni i płytek terakotowych, co symuluje efekt wiejskości. Można również znaleźć elementy architektoniczne francuskiego i włoskiego renesansu.
Kiedy powstał był najwyższą budowlą świata.
Gwałtowny wzrost liczby mieszkańców w Nowym Jorku na początku XX wieku i rosnące ceny ziemi zaostrzyły dodatkowo zapotrzebowanie na wysokościowce. W następnych latach w Nowym Jorku powstało tyle wieżowców, że ze względu na zaciemnienie ulic, zanieczyszczenie powietrza, spadek wartości sąsiednich terenów, Rada Miejska ogłosiła kodeks urbanizacji mający zapobiec budowaniu wieżowców na taką skalę. W jednym z punktów kodeksu napisane było, że zewnętrzna ściana budowli mogła mieć najwyżej 38 metrów wysokości, architekci obeszli to budując budowle schodkowe.
Nazwa Flatiron pochodzi od kształtu budowli, przypomina ona olbrzymie trójkątne żelazko na węgiel.